A normal man
I tired of everything now. I always try my best to be perfect and accepted by everyone. But now I just tired and don't want to do anything.
Not a broken heart story, but I grew up in the most Asian household. I am one of the grandsons of my mother's side of the family. I am in my 20s, I go to one of the famous Uni in the country, but that's not where I belong I was forced to study there. OKAY here's where I started to feel UNFAIR. In my family, I am the chef, The Technician, The plumber, The electrician, The Accountant, I do almost everything. And it was underappreciated. Because not only I didn't get any appreciation, I even got scold and blame for not doing what they want. The most F up thing is I have to accompany my friend until late at night and I also have to wake up at 6 every morning even on weekend. What's worst is that I have to cancel all the plans on my birthday just to stay at home to do nothing because they said so. I was so depressed I tried to kill myself several time, and now I don't even feel pain because I lived with it. Bonus: I got nothing on my birthday, even a cake XD
I tired of everything now. I always try my best to be perfect and accepted by everyone. But now I just tired and don't want to do anything.
When I was a kid I wanted to marry my dad when I grow up. In my eyes, he was the ideal husband. Growing up to an adult now I am, it's been 1 year since I last talked with my dad. All of the experience I witnessed from hurting my mom to verbally abused my mental health, I grew apart and swear to myself I will never meet anyone like my dad. It's probably affect to my relationship life because I somehow ended up taking a bare minimum to feel loved. I somehow fool myself that it was love while instead it wasnt even close to love. I have a daddy issue and I afraid that I no longer looking in love in a man or knowing what I deserve more in love.
ខ្ញុំមានអាយុ២១ឆ្នាំភេទប្រុសជានិស្សិតរៀន២ជំនាញផ្សេងគ្នា។កំឡុងពេលcovid ខ្ញុំបានទៅរៀននៅស្រុកវិញតាមរយៈonline class អស់រយៈពេល៨ខែមកដល់ពេលនេះ រយៈពេលចុងក្រោយនេះខ្ញុំ ក៏ចាប់ផ្តើមមានបញ្ហាផ្លូវចិត្តចង់សម្លាប់ខ្លួន ដោយសារបញ្ហាគ្រួសារមួយចំនួនធំ។ ខ្ញុំជាកូនពៅ ក្នុងគ្រួសារដែលបងៗគាត់មានការងាររៀងៗខ្លួន ប៉ុន្តែខ្ញុំជានិស្សិតដែលកំពុងសិក្សាត្រូវការប្រាក់ពីការផ្គត់ផ្គង់ពីគ្រួសារ ដែលជាបន្ទុកដ៏ធំមួយ ឲប៉ាម៉ាក់គាត់ខំធ្វើការធ្ងន់ ឡើងយប់ ធ្វើទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ សម្រាក់មិនគ្រប់គ្រាន់ មកដល់ពេលពួកគាត់ប្រកបមុខរបរនេះ២១ឆ្នាំ ហើយ។ពួកគាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់ចាស់ហើយ គាត់ហត់ គាត់ឈឺ មានជំងឺប្រចាំកាយទាំងពីរនាក់ គាត់ទ្រាំណាស់ដើម្បីខ្ញុំ។ ១សប្តាហ៏មុនម៉ាក់គាត់ឈឺ គាត់ទៅពេទ្យ គាត់ថា អាញ់ធ្វើទាំងឈឺដើម្បីហែង រៀនសូត្របើ ហែង ប្រលងគ្រូជាប់ ឬការងាររាជការណាជាប់ អាញ់ឈប់ធ្វើហើយ។គោលបំណងក្នុងចិត្តខ្ញុំចង់ធ្វើការងារដែលខ្ញុំកំពុងសិក្សា តួយ៉ាងខ្ញុំឆ្នាំនេះរៀនឆ្នាំទី៤ហើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនទាន់មានការងារធ្វើទេ ដោយសារខ្ញុំរៀន២ជំនាញពេញម៉ោង ដូច្នេះខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តមកផ្ទះរៀនonline ផង ជួយការងារផ្ទះនិងជួយលក់នំម៉ាក់ ខ្ញុំធ្វើការខ្ញុំអាណិតពួកគាត់ណាស់ធ្វើទាំងឈឺ ខ្ញុំពិបាកកាយខ្ញុំទ្រាំបាន ប៉ុន្តែពិបាកចិត្តដែល ឃើញពួកគាត់ខំដើម្បីយើង ខ្ញុំបានបន្ទោសខ្លួនឯង បើសិនអត់ខ្ញុំ ប្រហែលពួកគាត់មិនលំបាកទេ។ នៅពេលដែលខ្ញុំនៅផ្ទះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា មិនមានសុវត្ថិភាពភ័យខ្លាច ស្ត្រេស ម៉ួម៉ៅ អារម្មណ៍ខ្ញុំបានផ្លាស់រហូតមិនទៀង។មកដល់ពេលនេះខ្ញុំចង់ឲសកលវិទ្យាល័យដែលខ្ញុំកំពុងរៀនបើកឡើងវិញ ដើម្បីខ្ញុំបានទៅភ្នំពេញរៀនវិញ ខ្ញុំអាចនឹង មិនមានបញ្ហាសតិអារម្មណ៍មួយនេះ។ ជារួមមក ខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍ម្តងម្កាលថាចង់សម្លាប់ខ្លួន ពាក្យនេះកើតឡើងនៅពេលខ្ញុំឃើញពួកគាត់លំបាកដោយសារខ្ញុំ។ នៅពេលដែលខ្ញុំចង់សម្លាប់ខ្លួន ខ្ញុំតែងតែគិតឃើញថា ខ្ញុំមិនទាន់បានសងគុណគាត់ មិនទាន់មានភាពជោគជ័យជូនគាត់ ពាក្យទាំងនេះធ្វើឲខ្ញុំរឹងមាំបាន១កម្រិតទៀត។ មួយរយៈមកនេះខ្ញុំមានបញ្ហាគ្រួសារស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃ ដែលធ្វើអោយខ្ញុំប៉ះពាល់ផ្លូវចិត្ត ខ្ញុំរៀនមិនចូល ចិត្តចង់តែទៅធ្វើការយកប្រាក់ជូនគាត់ហើយ អោយគាត់សម្រាក់។ ពួកគាត់រអ៊ូររាល់ថ្ងៃ ថាហត់ ឈឺ ពាក្យនាវាប៉ះពាល់ខ្ញុំណាស់ ដែលអោយគាត់លំបាកដោយសារខ្ញុំ។ ខ្ញុំពិបាកទ្រាំណាស់មិនដឹងទ្រាំដល់៣-៤ខែទៀតដល់សាលាខ្ញុំរៀនចប់អត់ទេ ពេលខ្ញុំរៀនចប់ខ្ញុំនឹងបានធ្វើការ នឹងឈប់ចាយលុយពួកគាត់។ តែពេលនេះជីវិតខ្ញុំអស់សង្ឃឹមណាស់ បញ្ហាផ្លូវចិត្តវាខ្លាំង។ ជាចុងក្រោយសង្ឃឹមថា ខ្ញុំនឹងឈ្នះជំងឺផ្លូវចិត្តមួយនេះបាន ដើម្បីបន្លប់ការនឹកឃើញវាខ្ញុំតែងតែធ្វើការផ្ទះ និងជួយលក់នំពួកគាត់ដែលធ្វើខ្លួនឲរវល់ដើម្បីបំភ្លេចជំងឺមួយនេះ។ Thank u admin for approving
Since I broke up with my ex bf in March 2021, I never had any bf until now. Not because I didn’t fall in love with anyone else. It’s because I used to asked s1 abt feeling during I broke up. And the answer is “ death both side”xD. And yeah at the time he’s the only person that I chatted with, told him how’s my feelings, sometime cried while sending my voice to him. Then we haven’t chatted for awhile. Currently, And he just text me and get on with each again.
ខ្ញុំបានទៅហាងកាហ្វេមួយកន្លែងនៅក្រុងភ្នំពេញចំនួនបួនដង ហើយបានជួបនារីម្នាក់ទាំងបួនដង។ ពេលដែលពួកយើងឃើញគ្នាគឺពួកយើងតែងតែសម្លឹងមើលមុខគ្នាគ្រប់ពេល ថ្ងៃមួយខ្ញុំក៏មានឪកាសអង្គុយតុក្បែរគាត់ ខ្ញុំតែងតែលួចសម្លឹងមើលមុខគាត់រហូត ដល់ពេលមួយគាត់ក៏បានសួរខ្ញុំថា បងមានម៉ាសសល់មួយទៀតទេ ខ្ញុំក៏បានឆ្លើយថា អត់មានទេ។ ហើយគាត់បាននិយាយថាចឹងចាំគាត់ដើរទៅរកនៅក្រៅហាង តែខ្ញុំឃើញគាត់អត់មានម៉ាស ខ្ញុំក៏បានប្រាប់គាត់ថាចាំខ្ញុំទៅរកអោយហើយគាត់ក៏ព្រម ពេលដែលខ្ញុំរកបានហើយក៏ខ្ញុំយកអោយគាត់ គាត់ក៏អរគុណខ្ញុំ។ ហើយពួកយើងក៏មកផ្ទះរៀងៗខ្លួនទៅ។ តើនេះជានិស្ស័យ រឺក៏ជាអ្វីទើបខ្ញុំនៅតែនឹកឃើញរឿងនេះក្នុងចិត្តខ្ញុំរហូត?
Well....... I've been in hell loop for a while. I already accepted it as what it is. I haven't moved on, but I am indeed moving forward.🤷
I don’t even know that I have feelings for u. You seems like a funny person and my type IG bcuz u just caught my attention. Even if we never met but I wish one day we’ll talk to each other instead of reacting haha on each other posts. ><
I fell in love with him three years ago and until now. I secretly admire him from afar, i love him since he had no girlfriend until he had a girlfriend and broke up again. I ignored so many people for him but look at me, i’m single:) i really wanna confess my feelings but what if he rejects me? Cus i swear i always put my pride first, plus i’m so picky and i’ve always rejected people who have a crush on me, Call me stupid but I reject 5 guy becus of him, yet he knows nth. I just found out recently that he has a girlfriend for almost a month, but that’s ok. i’m willing to wait again, i won’t mess with their relationship.. i’ll love him in silence. Whatever, seeing him everyday at school is enough, even if we don’t talk with each other, sharing a small daily life with him is my greatest joy. My question is, should i confess to him at the end of the year? Cus, this is our last year as a high school student, it wouldn’t hurt if he rejected me cus we probably never met again. *i’m crying